De maand mei is in zijn laatste dagen als deze Eltheto-taal op uw mat gevallen is. Het zomerse gevoel begint door te breken. Tuinen staan in volle bloei, barbecues hebben hun best al kunnen doen om het buitenleven nog aangenamer te maken en er wordt heel wat afgewandeld en gefietst.

En ook al verschijnen er regelmatig berichten in het landelijke en plaatselijke nieuws over eenzaamheid en mensen die naast elkaar, maar niet met elkaar samen leven; er doet zich ook een ander verschijnsel voor. Het fietsen en wandelen gebeurt steeds vaker in groepsverband met als doel, naast het bewegen, ook aandacht vragen en geld ophalen voor het goede doel. Kijk maar in de krant, en op het internet, er is zeer regelmatig een wandeltocht, een fietstocht of een combinatie hiervan waarbij mensen gesponsord kunnen worden voor b.v. het KWF. De Roparun is hier in de omgeving een bekend fenomeen. Persoonlijk vind ik het hartverwarmend om te zien hoeveel mensen in training zijn om aan één of meerdere evenementen deel te nemen. In mijn familiekring en ook onder mijn collega’s bevinden zich een aantal van dergelijke sporters. Ik sluit zeker niet uit dat er ook Eltheto-ers zijn die zich hiermee bezig houden.

Muziek speelt hier ook een rol bij. Wat te denken van ‘You never walk alone’, niet alleen bij voetbalwedstrijden, maar ook bij voornoemde evenementen is dat een zeer gewaardeerd lied.

In een ander lied, volgens mij ooit gezongen door Andre Hazes, zit de tekst: ‘Eendracht maakt machtig’. Dat is wel van toepassing op dit soort zaken.

Als Elthetogemeente zijn we dan (nog) niet actief op dit terrein, maar het samen je in zetten voor een goed doel hebben we de afgelopen rommelmarkt weer bewezen. En al die voorbereidingen waren voor een aantal onder ons wel topsport te noemen!

En aan het eind van onze rommelmarktdag kwamen er luid toeterend ruim tachtig vrachtwagens voorbij waarin naast de vrijwillig deelnemende chauffeur één of meer zielsgelukkige jonge en ook oudere mensen zaten die genoten van een feestelijke rondrit door onze Alblasserwaard.

Hartverwarmende momenten, ze zijn er. Ik wens ons allen toe dat we ze kunnen en mogen ervaren.

Namens de redactie,

Zaterdag 13 mei is onze jaarlijkse rommelmarkt weer. Deze zal plaatsvinden in- en om ons kerkgebouw aan de Blokweerweg 22 in Alblasserdam. Er zal weer voor elk wat wils te vinden zijn. En mocht u niets leuks kunnen vinden tussen alle spullen, dan zijn er ook genoeg versnaperingen voor de inwendige mens. Iedereen is van harte welkom.

Mocht u mooie (oude) spullen hebben en deze niet meer gebruiken. Dan is het misschien een idee om ze een tweede leven te geven door ze bij ons aan te bieden, zodat wij ze op onze jaarlijkse rommelmarkt kunnen verkopen.

Inleveren van de goederen is mogelijk op donderdag 11 mei van 10.00 – 21.00 uur. Of op vrijdag 12 mei van 10.00 – 12.00 uur

 

Diensten in de Stille Week – u bent van harte welkom om mee te vieren!

13 april, 19.30 uur, Witte Donderdag

We lezen verder uit het evangelie van Johannes over de voetwassing. Op Witte Donderdag gedenken we die voetwassing en het laatste avondmaal dat Jezus met zijn leerlingen vierde. Zelf vieren we ook dat Avondmaal, als herinnering aan ooit, als gedachtenis aan Hem. We staan in de kring, brood en wijn wordt ons uitgedeeld: wij mogen als gemeenschap delen met elkaar, in herinnering aan al die mensen die dat vóór ons ook deden, in gedachtenis aan die Maaltijd van Jezus zo kort voor zijn dood. Aan het einde van de dienst ontruimen we de tafel, alle opsmuk gaat weg, het wordt somberder en stiller.

14 april, 19.30 uur, Goede Vrijdag

En weer staan er hoofdstukken uit Johannes centraal. We lezen het passieverhaal uit Johannes 18 en 19. Lezingen wisselen zich af met stiltes, liederen, gedichten en gebed. De kerk wordt steeds meer verstild en leeg. Donderdags zijn het antependium en de stola al opgeborgen. Alleen de paaskaars brandt nog tot het moment waarop we lezen over het sterven van Jezus. Dan zal ook die gedoofd worden. Symbolisch dragen we de kaars de kerk uit aan het einde van de viering.

15 april, 22.00 uur, Stille Zaterdag

In deze viering komen van oudsher alle elementen uit de liturgie terug: het Woord, de doop, het avondmaal. In onze kerk laten we het Avondmaal deze avond achterwege. De tocht van donker (na het sterven van Jezus dat we op Goede Vrijdag gedenken) naar licht (Paasmorgen) wordt symbolisch vormgegeven door het ontsteken van de nieuwe Paaskaars, het doorgeven van het licht aan elkaar en het binnendragen van dat Licht in een donkere kerk. We horen lezingen van bevrijding en trouw. We mogen onze doop gedenken door de gang naar het water te maken. We horen het opstandingsevangelie.

16 april, 10.00 uur, Paasmorgen

Sterk en dapper was het thema van de veertigdagentijd. We sluiten het thema deze dienst af. Het is Pasen. We vieren dat Jezus door de dood heen is gegaan, maar voor ons levend blijft. De liefde heeft het laatste woord. Er is extra aandacht voor de kinderen deze dienst.

In deze periode hebben we veel te maken met cijfers en getallen. In de kerk hebben we stilgestaan bij de start van de veertigdagentijd.

We zitten ook midden in de verkiezingsstrijd. Wie staat er op welke plaats in de peilingen, wie wordt de grootste partij, wie zou nu de meeste zetels hebben. Er wordt wat afgeteld.

De partijleiders  strooien ook nog eens gul met allerlei getallen. Zoveel miljard erbij voor het onderwijs.  Zoveel erbij voor defensie.  We gaan weer op 65-jarige leeftijd met pensioen, als u op ons stemt.  Kies voor onze partij dan stopt het eigen risico voor de ziektekosten verzekering.  Maar wat  er terecht komt van al die politieke voorspellingen en beloftes?  Eerst zien , dan geloven.

De sport levert ook altijd een bijdrage, met name het voetbal.  Hoeveel punten uit hoeveel wedstrijden. Wie wint er vandaag, hoe groot is de voorsprong van die.  Er wordt wat af gespeculeerd op dat gebied. Maar zekerheid heb je niet. Eerst zien, dan geloven.

Die veertigdagentijd, dat zijn ook echt veertig dagen. Geen twijfel over mogelijk. Het is een oud symbool, maar het is ook in onze tijd duidelijk aanwezig. Het is een tijd van inkeer, we leven toe naar Pasen. Op welke manier je daar ook invulling aan wilt geven, je bereidt je voor op  het belangrijkste feest in de Christelijke traditie. Je zou kunnen zeggen: eerst geloven, dan zien!

 

 

En alweer is er een nieuw jaar begonnen. Inmiddels zijn we al weer gewend om 2017 te schrijven.  We zijn bezig om 2016 los te laten.

Tegenwoordig is dat wel een heel vaak gebezigd begrip: loslaten.

In allerlei situaties wordt het als een soort oplossing gehanteerd: loslaten.

Het veronderstelt een actie, een handeling. Maar net zoals een jaar ‘vanzelf’ voorbij gaat, je kunt dit als mens niet stoppen, zijn er ook situaties waarin er niet te kiezen valt.  Dingen gebeuren, komen op je pad. Het is de loop van het leven waardoor je dingen moet laten gaan.

Loslaten gaat vaak samen met verdriet en gemis. Onze angsten, zorgen, verdriet, die zouden we misschien ook willen loslaten, maar dat valt al helemaal niet mee.

Loslaten zou ook een opluchting kunnen zijn. Iets uit handen geven, maar dan ga je er van uit dat een ander het van je over neemt. Daar is vertrouwen voor nodig. In elkaar, in jezelf, in God…. Dat zal iedereen in onze gemeente op zijn eigen manier invullen.  Het thema vertrouwen werd onlangs door Jan Terlouw aan de orde gesteld. Hij gaf het touwtje uit de brievenbus als voorbeeld. Ik moest denken aan een liedje van Paul van Vliet met die titel: Het touwtje uit de brievenbus.

De eerste regels die namens een moeder worden uitgesproken zijn:

Ze zeggen laat hem los , en laat hem niet meer binnen.

Maar de tekst leert ons dat deze moeder aan het loslaten haar eigen invulling geeft. Zij wil duidelijk het wederzijds vertrouwen niet opgeven, en het lied eindigt aldus:

Maar ik laat toch voor de zekerheid
Mocht hij naar huis verlangen
Dat touwtje uit de brievenbus
Voorlopig nog maar hangen.

Laten we erop vertrouwen dat we in 2017 elkaar, waar dat mogelijk is, blijven vasthouden, juist ook als we terechtkomen in situaties waar loslaten onontkoombaar is .

 

Op eerste Kerstdag een mooie kerstviering gehad waarin de kinderkring het kerstverhaal speelde. Met het pasgeboren kindje van onze dominee, Hester Radstake, dat figureerde als kindeke Jezus.

 

 

 

 

 

Dezer dagen vinden de Paralympics plaats in Rio de Janeiro. Ik dacht eerlijk gezegd dat deze spelen voor minder valide sporters nog maar een aantal jaren gehouden werden, maar niets is minder waar.

Sinds 1960 worden ze al georganiseerd, maar er is relatief weinig aandacht voor. Bij deze editie zijn de tribunes goed gevuld en dat is voor de sporters van groot belang. Ze trainen vaak al jaren met grote inzet om hun doel te bereiken. Wat mij zo intrigeert in het kader van samenwerken is o.a. het tandem rijden. Het tandemwielrennen is een vak apart. De beide wielrenners, meestal een visueel gehandicapte en een ziende sporter, moeten heel goed op elkaar ingespeeld zijn. Na de bochten moet je goed samen gaan staan. Het gezamenlijk staan en tegelijkertijd weer gaan zitten is erg belangrijk om de tandem in evenwicht te houden. Daar had ik dus nooit over nagedacht. Maar het is in feite op een ultieme manier rekening houden met elkaar. In dit geval om een zo goed mogelijk resultaat te behalen. En aan de lijsten met behaalde medailles te zien, zit dat wel goed.

Bij de startdienst op 11 september jl. in onze kerk, is het samen werken, samen leven ook als belangrijk punt van aandacht genoemd. Ook in de kerkelijke gemeente kun je samen het beste resultaat halen als je zo goed mogelijk probeert je in elkaar te verdiepen. Afstemmen op elkaar. Welke kant gaan we op. Wat doe jij en wat doe ik.

De Paralympics zijn inmiddels achter de rug. Het nieuwe winterseizoen is begonnen.

Zijn we klaar voor de start?

Namens de redactie.

Vandaag was er de startdienst van de Elthetogemeente aan de Blokweerweg.

Een mooie kerkdienst met als thema: Deel je leven.
Het delen is een rode draad voor het komende jaar.

We hadden deze dag de traditionele gezamenlijke lunch, ieder bracht iets mee en er werd gedeeld.

Ook werden verhalen gedeeld, iedereen sprak tijdens de koffie en thee eens met iemand anders dan normaal. Jong en oud door elkaar… wat waardevol was dit.

In het komende jaar zal er steeds weer gedeeld worden binnen de gemeente, maar ook daarbuiten.
Gedeeld worden met mensen die het nodig hebben, om wat voor reden ook.

Of gewoon, omdat je leven delen ook gezellig kan zijn.
De Elthetogemeente is een open gemeente, iedereen is welkom, we delen ons leven graag met iedereen die bij ons komt.

Feestelijke doopdienst vandaag in de Elthetokerk.

Kleine en grote mensen hielpen mee er een mooie viering van te maken.

 

 

 

 

 

Vandaag vierden onze trouwe gemeenteleden Wim en Marrie Nieuwenhuis hun 60 jarig huwelijk.

Na de kerkdienst was er een gezellig samenzijn met een hapje en een drankje. Muziek en cadeautjes.