Voor de veertigdagentijd kozen we het thema “waar ben jij” ? Door de weken heen hadden we elke zondag een vraag. Waar ben jij, waar was jij, waar bent U? In het liturgisch bloemstuk zaten spiegels waar slecht in te kijken was, het was bedekt of er stond iets voor. Je moest echt moeite doen om jezelf of de ander te zien. En zo is het in het dagelijks leven ook zo vaak. Mooi om je dat eens af te vragen, waar was ik, waar was de ander toen je elkaar nodig had, waar was God op het moment dat je dacht het niet meer alleen te kunnen, of was degene die je dacht te missen er best wel. In de palmpaasdienst was de vraag waar zijn de kinderen? Die waren druk bezig met het versieren van de Palmpaasstokken. Aan het eind van de dienst kwamen ze in optocht de kerk binnen. Wat altijd een “vertederend gezicht is! Nu staan we voor de stille week met vragen die ook nu weer boven komen.

Ook dit jaar zullen mensen zwijgen, als toentertijd en telkens weer

De groten gaat het gelijk weer krijgen, “wie zwijgt, stemt toe” t bekende zeer

Of erger nog: ze zullen roepen dat hij ter dood moet aan het kruis

Die opgehitste hete groepen die opkomen voor tuin en huis

En Hij dan aan het kruis verheven spreekt ieder jaar dat teder woord

“het weze Vader hen vergeven” Het is bekend, toch ongehoord

Onder het kruis: een leerling en de vrouw, de andere leerlingen er ver vandaan…

Ik weet dat wij vandaag de handen vouwen Maar waar hadden wij destijds gestaan?

Laten we met Pasen  in alle rust eieren zoeken. Eieren die staan voornieuw leven, anders leven. Het Paasverhaal levert alle elementen, de eenzame weg, het lijden en het nieuwe leven. het is de oerkracht van het leven dat we elkaar tot leven zijn, en dus elkaar moeten blijven zoeken!

Waardevolle Paasdagen toegewenst